Քառասուն օրեր առաջ ՀՄԸՄ-ի մեծ ընտանիքը զրկուեցաւ երկար տասնամեակներ իրմով շնչած ու իրմով ապրած Ժաք Պոյաճեանի հայրական եւ պատկառելի ներկայութենէն:
«Մեծ եղբայրը» ֆիզիքապէս բաժնուեցաւ իր պաշտած ու սիրած միութենէն, սակայն ան իր ետին ձգեց հարուստ բարոյական ժառանգ, իրմով հպարտանալու բազմաթիւ յիշատակներ եւ իր օրինակելի ՀՄԸՄ-ականի տիպարին հետեւելու յստակ կտակ:
Իր երկար տարիներու միութենական գործունէութեան ընթացքին եղբ. Ժաքին անունը մնայուն կերպով շաղկապուած մնաց ու պիտի շարունակէ մնալ կողովագնդակի մարզաձեւին հետ: «Եղբայր Ժաք»-ն ու «պասքեթպոլ»-ը եղան զիրար յիշեցնող, զիրար ամբողջացնող ու զիրար որակող զոյգ բառեր:
Արդարեւ, ան եղաւ ՀՄԸՄ-ական այդ աշխատունակ եւ տիպար անդամը, որ մեծ դերակատարութիւն եւ ներդրում ունեցաւ Լիբանանի կողովագնդակի համադաշնակցութեան կազմաւորման եւ օրինականացման աշխատանքներուն մէջ: Ան իր երկարատեւ ծառայութեամբ, ազնուական կեցուածքներով, նուիրումով ու արդիւնաւէտ գործունէութեամբ լիբանանեան եւ արաբական շրջանակներու մէջ մեծ յարգանք շահեցաւ թէ՛ մեր միութեան եւ թէ՛ ազնիւ ու համեստ ՀՄԸՄ-ականի տիպարը մարմնաւորող իր անձին հանդէպ:
Ան երկար տարիներ անընդմէջ ստանձնեց ՀՄԸՄ-ի պասքեթպոլի խումբերու մարզումն ու կազմակերպական աշխատանքը:
Վաթսունական թուականներուն ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի աղջկանց պասքեթպոլի խումբը շարունակեց ապրիլ իր ոսկեդարը եւ յաջորդական տարիներ յաջողեցաւ Լիբանանի մրցաշարքերու բաժակներով ու մետալներով զարդարել ՀՄԸՄ-ի ակումբները:
Այս յաղթանակները պատահականութիւն կամ բախտի արդիւնք չէին, այլ ծրագրուած եւ յարատեւ ճիգ ու ջանքի եւ աննկուն կամքի պտուղն էին:
Եղբայր Ժաք իր նուիրեալ մարզիչի, ուղեցոյցի եւ անձնազոհ դաստիարակի տուեալներով եղաւ այդ նուաճումներուն գլխաւոր «Մայսթրոն» ու պահապանը եւ անոր համար ալ արժանացաւ «Յարգելի Քոչ» մակդիրին:
Այստեղ կ՛արժէ լուսարձակի տակ առնել այն իրողութիւնը, որ վերոյիշեալ յաղթանակները եղբ. Ժաքին համար բնաւ հիմնական նպատակ չեղան:
Յաղթանակներու ստեղծած հրճուալի մթնոլորտն ու բաժակներու փայլքը բնաւ չյաջողեցան շեղել հաստատ սկզբունքներու տէր եղբայրը իր իսկական նպատակէն, որն էր կերտել` ՀՄԸՄ-ի տեսլականին հետ համընկնող, մաքուր նկարագիրի ու մարզական ոգիի տէր միութենականներ, որոնք իրենց ազնիւ նկարագիրով ու միութենական պատկանելիութեան պարծանքի զգացումներով մէկական քարոզիչները պիտի ըլլային ՀՄԸՄ-ի գաղափարախօսութեան:
Այս պատճառներով ալ շեշտուեցաւ ՀՄԸՄ-ի մարզական շապիկի սրբութիւնը, ու եղբայր Ժաք մնաց մնայուն յուշարարը, որ այդ շապիկը կրելը մեծ պատասխանատուութիւն, մեծ հպարտութիւն ու մեծ պատիւ է:
Հանգուցեալ եղբայրը ՀՄԸՄ-ի մէջ ստանձնած է միութենական եւ վարչական զանազան պարտականութիւններ ու պաշտօններ` բոլոր մակարդակներու վրայ եւ զանոնք միշտ վարած է ձեռնհասօրէն ու համեստաբար:
Միութեան մէջ իր ճանապարհը սկսած է շատ կանուխ: Ան եղած է ՀՄԸՄ-ի Պէյրութի մասնաճիւղի մարզիկ, մարզիչ, ապա վարչական: Եղած է շրջանային յանձնախումբերու եւ ՀՄԸՄ -ի Լիբանանի Շրջանային վարչութիւններու անդամ` միշտ ստանձնելով իր սրտին խօսող կողովագնդակի ներկայացուցիչի պարտականութիւնը:
Յաջորդական անգամներ իր գործօն մասնակցութիւնը բերած է Լիբանանի Շրջանային ներկայացուցչական ժողովներու, ինչպէս նաեւ Լիբանանի կողմէ պատգամաւոր ընտրուած է ՀՄԸՄ-ի Պատգամաւորական ընդհանուր ժողովին, որ միութեան գերագոյն ժողովն է:
Իր այս արդիւնաւէտ, բեղուն եւ յարատեւ աշխատանքին համար ստացած է «Ծառայութեան» շքանշան: Իսկ 2008-ին` ՀՄԸՄ-ի հիմնադրութեան 90-ամեակի տօնախմբութեան ընթացքին ՀՄԸՄ-ի Կեդրոնական վարչութեան կողմէ արժանացած է ՀՄԸՄ-ի «Արժանեաց շքանշան»-ին որ միութեան գերագոյն շքանշանն է:
Ժաք Պոյաճեանին կողքին ժողովական կամ վարչական ըլլալը համազօր էր միութենականութեան եւ ազնուականութեան խտացուած դասընթացքի մասնակցելու:
Ան լաւ ժողովական էր ու միշտ մնաց տեսակէտները մօտեցնողի ու տարակարծութիւնները փարատողի իր դերին մէջ: Նուրբ հարցերու բծախնդիր, գործնական եւ փափկանկատ լուծումներ առաջարկելու մասնագիտութիւնը ունէր կարծէք, եւ այդ ալ միշտ` հայրական գուրգուրանքով ու լայն սրտով:
Զինք այս հանդարտութենէն միակ դուրս բերողը միութենական սկզբունքներէ շեղումն էր, որուն դէմ կը քարանար ժայռի մը կարծրութեամբ: Այս պատճառով ալ եղբայր Ժաք երկար տարիներ մաս կազմեց ՀՄԸՄ-ի տարբեր յանձնախումբերուն եւ վարչութիւններուն մէջ մնաց իր կողմնացոյցի ու փարոսի դերին մէջ:
Յարգելի՛ եղբայր Ժաք,
Քու հարուստ գործունէութեամբդ, ՀՄԸՄ-ավայել ընթացքովդ, օրինակելի գործելաոճովդ ու ձեռք ձգած նուաճումներովդ ոսկեայ տառերով պանծալի տողեր աւելցուցիր ՀՄԸՄ-ի պատմութեան հատորին մէջ:
ՀՄԸՄ-ի Շրջանային վարչութիւնն ու ՀՄԸՄ-ի ընտանիքը կը խոնարհի քու վաստակիդ առջեւ:
Այս մարտահրաւէրներով լեցուն ու դժուար հանգրուանին քու եւ քու նմաններուդ բացակայութիւնը ծանր պիտի կշռէ մեր վրայ: Սակայն կը խոստանանք հաստատ վճռակամութեամբ անշեղ պահել ձեր միջոցով մեզի հասած ՀՄԸՄ-ական «Մեծ»-երու կտակը:
Յիշատակդ անթառամ պիտի մնայ:
Հողը թեթեւ գայ վրադ:
ՀՄԸՄ-Ի ԼԻԲԱՆԱՆԻ ՇՐՋԱՆԱՅԻՆ ՎԱՐՉՈՒԹԻՒՆ