Կարելի չէ հասկնալ երկիրի մը վարած քաղաքականութիւնը, տնօրինած որոշումները եւ ընդհանուր իր էութիւնը, առանց տիրապետելու անոր քաղաքական համակարգին առնչուող գիտելիքներու, քանի այս վերջինն է որ կենդանի պատկերը կը հանդիսանայ բոլոր պետութիւններուն առհասարակ: Ի՞նչ է համակարգը, ի՞նչ է անոր նշանակութիւնը, ինչպէ՞ս այդ համակարգին ծանօթ ըլլալը կ’օժանդակէ երկիրներու քաղաքականութիւններու ընբռնումին, այս շարքի հարցումներուն պիտի պատասխանեն ներկայ եւ յաջորդող յօդուածները:
Համակարգը, հասարակական հասկացողութեամբ, կարգ ու օրինակութիւն հաստատողն է, որ կը մարմնացնէ իր մէջ դասաւորումի ու կարգաւորման գաղափարները: Անոր նպատակն է համադրել տարբեր դերակատարներու կողմէ ձեռնարկուած գործողութիւնները, նպատակ ունենալով յաջողցնել իւրաքանչիւրին աշխատանքը եւ կատարելապէս իրականացնել գերագոյն նպատակները այս կամ այդ կողմին առնչուող: Թէեւ որեւէ համակարգ կարելի չէ ֆիզիքապէս շօշափել, սակայն անոր գոյութենէն կը բխին երեւելիներ, որոնց օրինակներէն են հետեւեալները. կառոյցներ, հաստատութիւններ, անոնց միջեւ գոյացած պաշտօնական յարաբերական խողովակներ ու կապեր, աշխատանքը դասաւորող օրէնքներ ու կանոններ, առաւելաբար, ընդհանուր աշխատանքի ոճ ու եղանակ:
Համակարգերու տեսակները կը տարբերին ըստ ասպարէզի, այս մէկը ըսելով, պէտք է հասկնալ որ իւրաքանչիւր բնագաւառ (քաղաքական, տնտեսական, ընկերային, ընտանեկան…) ունի համապատասխան տարատեսակ համակարգեր, եւ մասնագիտացած մարդիկ են, որոնք տրամաբանական ձեւով կը կապեն տարբեր ասպարէզներու համակարգերը իրարու հետ, ընդհանուր պատկերը ձեւակերպելու:
Յիշուած միտքերը յստակացնելու նպատակով անհրաժեշտ կը համարեմ անդրադառնալ գործնական օրինակի մը: Եթէ խօսինք կազմակերպութիւններու մարզէն ներս, օրինակ վերցնելով կուսակցութիւնները, կարելի է զանազանել զանոնք տարբեր համակարգերու մէջ՝ համաձայն իւրաքանչիւր համակարգէ ներս տիրող մօտեցումին: Լիազօրութիւններու եւ ուժի բաշխման մօտեցումով կը զանազանուին կեդրոնացած ու ապակեդրոնացած կուսակցութիւններ, գործելակերպի իմաստով՝ խաղաղ եւ բռնի ուժով, օրինաւոր ու ապօրինի ձեւեր թոյլատրող կուսակցական համակարգեր, անդամակցութեան մօտեցումով, բաց կամ փակ, ազգային ու ապազգային…
Վերջաւորութեան, տարբեր մօտեցումներ ըմբռնելէ ետք կը հասնինք գնահատանքի մը այս կամ այդ կազամակերպութեան շուրջ, եւ շատ դիւրին կը դառնայ տրամաբանել անոր որոշումները, դիրքորոշումները եւ նոյնիսկ ակնկալութիւնները անկէ:
Քաղաքական մասնիկը աւելցնելով կը սահմանափակենք բառին նշանակութիւնը քաղաքական դաշտէն ներս, եւ որպէս բնութագրում, ՔՀ այն կազմակերպչական ձեւաւորումն է, որ կը համադրէ որեւէ քաղաքական էութեան (մասնաւորապէս պետութեան) բոլոր գործողութիւնները: Այստեղ հարկ է յիշել, որ համակարգը նախքան իր համադրական պարտականութիւնը կատարելը, նախապէս ձեւաւորած կ’ըլլայ երկիրին կառոյցը, գործող իշխանութիւնները, անոնց միջեւ յարաբերութիւնը, սահմանադրութիւնը, ընդհանուր օրէնսդրական, դատական, տնտեսական համակարգերը, վարչական դասաւորումը, ներքին քաղաքական գործընթացը….
Եզրափակելով կարելի է ըսել, որ երկիրի մը համար ՔՀ-ը կը նմանի ինչ որ համակարգիչներու Operating System-ի: Այո, համակարգիչը (երկիրը) կրնայ գոյութիւն ունենալ առանց Operating Systemի, սակայն գործնական առումով, չափազանց սահմանափակ կարողութիւններ պիտի ունենայ, եւ ինչպէս կարելի չէ ներկայիս պատկերացնել աշխատող համակարգիչ մը առանց Windows-ի եւ Linux-ի, այնպէս ալ կարելի չէ պատկերացնել երկիր մը առանց քաղաքական համակարգի:
Հայկ Պաթթալեան