Սուր­իոյ պաս­քե­թի աղջ­կանց մար­զա­ձե­ւի կեան­քին մէջ ար­ձա­նագր­ուած են բազ­մա­թիւ անուն­ներ, որոնք եր­կար տա­րի­ներ շա­րու­նակ յա­ջո­ղած են իրենց դրոշ­մը դնել սոյն մար­զա­ձե­ւին զար­գաց­ման մէջ եւ իտ­է­ա­լը դառ­նալ իրա­րա­յա­ջորդ սե­րունդ­նե­րուն: Սոյն ցան­կին մէջ ոս­կի տա­ռե­րով իր անու­նը ար­ձա­նագ­րեց նա­եւ ՀՄԸՄ-ի նախ­կին խա­ղա­ցող, «Սաու­րա» կազ­մի խմ­բա­պետ Ալիս­իա Մա­կար­եա­նը, որ վեր­ջերս Յոր­դա­նա­նի մէջ տե­ղի ու­նե­ցած Արաբ Ակումբ­նե­րու Մր­ցա­շար­քին տի­րա­ցաւ լա­ւա­գոյն կէտ նշա­նա­կո­ղի (Scorer) կո­չու­մին: Ազ­նիւ եւ հա­մեստ մար­զի­կու­հին միշտ եղաւ օրի­նա­կե­լի ու գնա­հատ­ուե­ցաւ բո­լոր պա­տաս­խա­նա­տու­նե­րուն եւ պաս­քե­թի մաս­նա­գէտ­նե­րուն կող­մէ: Ստո­րեւ ներ­կա­յաց­ուած հար­ցազ­րոյ­ցով լու­սար­ձա­կի տակ կ’առ­նենք Ալիս­իա­յի մար­զա­կան կեան­քի վեր­ջին զար­գա­ցում­նե­րը:

«Գան­ձա­սար»- Կը շնոր­հա­ւո­րենք ձեր ար­ձա­նագ­րած փայ­լուն յա­ջո­ղու­թիւնը, յար­գե­լի՛ Ալիս­իա: Սո­վո­րա­կան յա­ջո­ղու­թե­նէն ան­դին, ի՞նչ նշա­նա­կու­թիւն ու­նի այս ար­դիւն­քը ձե­զի հա­մար:

Ալիս­իա Մա­կար­եան- Շնոր­հա­կալ եմ ձեր քա­ջա­լե­րան­քին հա­մար: Խում­բիս հետ արաբ ակումբ­նե­րու երկ­րորդ դիրք գրա­ւելն ու լա­ւա­գոյն կէտ նշա­նա­կո­ղի կո­չու­մին ար­ժա­նա­նա­լը շատ մեծ նշա­նա­կու­թիւն ու­նին ին­ծի հա­մար, որով­հե­տեւ այս երկ­րորդ ան­գամն է, որ կը նուա­ճեմ ան­հա­տա­կան տիտ­ղոս: Նա­խա­պէս ար­ժա­նա­ցած եմ արեւմտ­եան Աս­իոյ լա­ւա­գոյն խա­ղա­ցո­ղի եւ կէտ նշա­նա­կո­ղի զոյգ կո­չում­նե­րուն, բայց այս ան­գամ տար­բեր նշա­նա­կու­թիւն ու­նե­ցաւ, որով­հե­տեւ եղաւ օտար եւ ար­հես­տա­վարժ խա­ղա­ցող­նե­րու ներ­կա­յու­թեան: Ան­ձամբ շատ ու­րախ եւ հպարտ եմ խում­բիս յա­ջո­ղու­թեան եւ իմ ար­ձա­նագ­րած ար­դիւնք­նե­րուն հա­մար:

«Գ.»-Ինչ­պէ՞ս կ’ար­ժե­ւո­րէք մր­ցա­շար­քին կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանքն ու խում­բե­րուն մա­կար­դա­կը:

Ա.Մ.- Խում­բե­րուն մա­կար­դա­կը շատ բարձր էր, մա­նա­ւանդ որ խում­բե­րուն հետ դաշ­տին վրայ կա­յին եր­կու օտար, ար­հես­տա­վարժ խա­ղա­ցող­ներ, եւ օտար մար­զիկ­նե­րը կր­ցան լաւ ար­դիւնք­նե­րով ներ­կա­յա­նալ: Մեր մար­զիկ­նե­րը շատ լաւ էին եւ իրենց դրա­կան ազ­դե­ցու­թիւնը ու­նե­ցան խում­բին վրայ: Իսկ մր­ցա­շար­քի կազ­մա­կերպ­չա­կան աշ­խա­տանք­նե­րուն մէջ կա­յին որոշ բաց­թո­ղում­ներ, սա­կայն մենք կր­ցանք հա­մա­կեր­պիլ բո­լոր պայ­ման­նե­րուն:

«Գ.»-Ի՞նչ նշա­նա­կու­թիւն ու­նի ձե­զի հա­մար «մա­նա­ւանդ» լա­ւա­գոյն կէտ նշա­նա­կող խա­ղա­ցո­ղի կո­չու­մին տի­րա­նա­լը:

Ա.Մ.- Մե­զի հետ եղող բո­լոր խում­բե­րուն մէջ կա­յին շատ լաւ խա­ղա­ցող­ներ, որով­հե­տեւ իւ­րա­քան­չիւ­րը իր խում­բին հետ մաս­նակ­ցած է տար­բեր մր­ցա­շար­քե­րու, իսկ մենք եր­կար ատե­նէ ի վեր բա­ւա­րար­ուած էինք ներ­քին մր­ցա­շար­քե­րով: Այս պատ­ճա­ռով ես պահ մը կը կար­ծէի, թէ դժ­ուար է ան­հա­տա­կան մա­կար­դա­կով կո­չում մը ձեռք ձգե­լը: Մր­ցա­շար­քի առա­ջին օրէն կը հե­տե­ւէի բո­լոր խա­ղա­ցող­նե­րուն, իսկ խում­բիս ար­ձա­նագ­րած ար­դիւն­քը եղաւ շատ լաւ, որով­հե­տեւ ողջ կազ­մին մա­կար­դա­կը շատ լաւ էր, խում­բը ար­ժա­նի էր այս դիր­քին:

«Գ.»-«Սաու­րա»ն այս տա­րի կր­կին դար­ձաւ Սուր­իոյ ախոյ­եան եւ բա­ժա­կա­կիր, ինչ­պէ՞ս կ’ար­ժե­ւո­րէք այս ար­դիւն­քը:

Ա.Մ.- «Սաու­րա» խում­բը երեք տարիէ ի վեր կը տի­րա­նայ Սուր­իոյ ախոյ­եա­նու­թեան եւ հան­րա­պե­տա­կան բա­ժակ­նե­րուն: Այս մէ­կուն տուն տուող պատ­ճառ­նե­րէն մէկն ալ կազ­մի բո­լոր խա­ղա­ցող­նե­րուն մօտ գոր­ծակ­ցու­թեան տրա­մադ­րու­թեան առ­կա­յու­թիւնն է, ինչ­պէս նա­եւ ընդ­հա­նուր առ­մամբ պա­տաս­խա­նա­տու, մար­զիչ եւ խա­ղա­ցող  բծախն­դիր մօ­տե­ցու­մով յատ­կանշ­ուի­լը: Խում­բին մէջ մէկս միւ­սը կ’ամ­բող­ջաց­նէ եւ ոչ մէկ խտ­րու­թիւն կայ մեր մի­ջեւ. միշտ զի­րար քա­ջա­լե­րող եղած ենք: Այս բո­լո­րին մէկ­տե­ղու­մով մենք Սուր­իոյ մէջ ար­ձա­նագ­րե­ցինք փայ­լուն ար­դիւնք­ներ: Մե­զի յոյս տուաւ այն իրո­ղու­թիւնը, որ մենք կա­րե­լիու­թիւն ու­նինք նա­եւ Յոր­դա­նա­նի մէջ ներ­կա­յա­նա­լու բարձ­րո­րակ մա­կար­դա­կի խա­ղար­կու­թեամբ:

«Գ.»-«Այն խում­բը, որուն Ալիս­ի­ան մաս կազ­մէ, կը դառ­նայ ախոյ­եան»: Այս խօս­քը ինչ նշա­նա­կու­թիւն ու­նի ձե­զի հա­մար:

Ա.Մ.- Այս նա­խա­դա­սու­թիւնը երբ լսեմ, հպար­տու­թիւն կը զգամ, բայց կ’ու­զեմ ըսել, որ առան­ձին ոչ մէկ բան կր­նամ ընել, եթէ կազ­միս ըն­կեր­նե­րը զիս չօգ­նեն, որով­հե­տեւ պաս­քե­թը խմ­բա­յին մար­զա­ձեւ մըն է: Այն խում­բը, որ ու­նի լաւ խա­ղա­ցող­ներ, նոյ­նիսկ անոր փոր­ձե­րը յա­ջող կ’ըն­թա­նան, ու միայն կա­րե­լի այդ բո­լո­րին ազ­դե­ցու­թիւնը երե­ւե­լի կը դառ­նայ խում­բին մօտ:

«Գ.»-Յա­ռա­ջի­կայ տա­րեշր­ջա­նին ո՞ր խում­բին մաս պի­տի կազ­մէք, եւ արդ­եօ՞ք այլ ակումբ­նե­րէ առա­ջարկ­ներ ստա­ցած էք:

Ա.Մ.- «Սաու­րա» խում­բին հետ յա­ռա­ջի­կայ օրե­րուն կ’աւար­տի իմ պայ­մա­նագ­րու­թեան ժամ­կէ­տը: Նոր տա­րեշր­ջա­նին հա­մար տա­կա­ւին ոչ մէկ պայ­մա­նագ­րու­թիւն ստո­րագ­րած եմ: Ու­նիմ երեք առա­ջարկ սուր­ի­ա­կան ակումբ­նե­րէ, ինչ­պէս նա­եւ Սուր­իա­յէն դուրս՝ եր­կու ակում­բէ: Յա­ռա­ջի­կայ օրե­րուն կը յս­տա­կա­նայ ուղ­ղու­թիւնս՝ ընտ­րե­լու լա­ւա­գոյ­նը:

«Գ.»- Վեր­ջին խօս­քով, ի՞նչ կ’ու­զէք ըսել «Գան­ձա­սար»ի մար­զա­սէր ըն­թեր­ցող­նե­րուն:

Ա.Մ.- Նախ կ’ու­զեմ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նել «Գան­ձա­սար»ի բո­լոր անձ­նա­կազ­մին, մա­նա­ւանդ ձե­զի, որ միշտ հե­տե­ւած էք ին­ծի եւ ախոյ­եա­նու­թիւն­ներս միշտ տեղ գտած են «Գան­ձա­սար»ի մէջ: Հպարտ եմ, որ երբ անունս յի­շեն, կ’ըսեն ՀՄԸՄ-ի խա­ղա­ցող: Կ’ու­զեմ շնոր­հա­կա­լու­թիւն յայտ­նել նա­եւ պաս­քե­թի մար­զա­կան կեան­քիս հիմ­քը դնող եր­կու մար­զիչ­նե­րուն՝ Գէ­որգ Ար­թին­եա­նին եւ Մա­կի Տօ­նա­պետ­եա­նին: Շնոր­հա­կա­լու­թիւն նա­եւ ծնող­քիս, որ տե­ւա­բար քա­ջա­լեր կը հան­դի­սա­նայ ին­ծի:

Հար­ցազ­րոյ­ցը վա­րեց՝

Ռաֆ­ֆի Սիւ­լահ­եան