ՊԷՅՐՈՒԹ․- Արամ Ա. Սրբազնագոյն Կաթողիկոսին նախագահութեամբ, Կաթողիկոսանիստ Մայրավանքին մէջ գումարուեցաւ Ազգային Ընդհանուր Ժողով, որ Կաթողիկոսութեանս բարձրագոյն ժողովն է եւ կը գումարուի չորս տարին անգամ մը։ Ազգային Ընդհանուր Ժողովի նիստերէն ետք, Կիրակի, Դեկտեմբեր 11-ին, Մայրավանքի Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչ Մայր Տաճարին մէջ Ս. եւ Անմահ Պատարագ մատուցեց լուսարարապետ Գերշ. Տ. Կոմիտաս Արք. Օհանեանը եւիր Հայրապետական պատգամը փոխանցեց Արամ Ա․ Կաթողիկոսը։

Կաթողիկոսը անդրադարձաւ անցնող օրերու ընթացքին գումարուած Ազգային Ընդհանուր Ժողովի աշխատանքներուն եւ մեր առաքելութեան առնչուած եօթը կարեւոր բնագաւառներուն ու մարզերուն, որոնք լուսարձակի տակ առնուած էին եւ յատուկ նիստերով քննարկումի առարկայ դարձած էին Ժողովին կողմէ։

1) Հայ ընտանիք։ Այսօր հայ ընտանիքը կը դիմագրաւէ ահաւոր դժուարութիւններ. բարոյական, հոգեւոր ու ազգային արժէքները սկսած են դառնալ լուսանցքային։ Այս կացութեան դիմաց մենք չենք կրնար անտարբեր մնալ, որովհետեւ մեր ազգի ապագան խարսխուած է հայ ընտանիքին վրայ։ Ունենալ առողջ հայ ընտանիք, բարոյական, հոգեւոր ու ազգային իմաստով, կը նշանակէ ունենալ պայծառ եկեղեցի եւ հզօր հայութիւն, շեշտեց Վեհափառ Հայրապետը։

2) Մեր եկեղեցւոյ բարեկարգում։ Նորին Ս. Օծութիւնը յայտնեց, որ այս մասին յաճախ անդրադարձած ենք։ Հայ եկեղեցին զմռսուած ու կաղապարուած գոյութիւն մը չէ, այլ մեր կեանքին մէջ ապրող, գործող, վկայող ու ծառայող կենդանի ներկայութիւն է։ Պահելով հանդերձ մեր եկեղեցւոյ հիմնական արժէքները, աւանդութիւնները, ուսուցումները եւ իր միութիւնը, ան կոչուած է տեսնելու մեր ժողովուրդի կարիքներն ու սպասումները, նայելու մեր շրջապատին եւ մտածելու, թէ ի՞նչ կերպով եկեղեցին կրնայ ինքզինք վերանորոգել, որպէսզի իր ծառայութիւնը մեր ժողովուրդի կեանքին մէջ դառնայ աւելի ազդու։

3) Հայ եկեղեցւոյ կողքին մեր կեանքին մէջ կարեւոր տեղ գրաւած է հայ դպրոցը։ Արամ Ա. Կաթողիկոս ըսաւ, որ մեր կեանքին մէջ եկեղեցւոյ ու դպրոցին գոյակցութիւնը, յաճախ կողք-կողքի, պարագայական երեւոյթ մը չէ։ Սա խորունկ իմաստ մը ունի։ Ինչ որ դպրոցը պայմաններու բերումով չի կրնար կատարել, մարդակերտումի ու հայակերտումի իմաստով, եկեղեցին է որ կը կատարէ եւ՝ փոխադարձաբար։ Եկեղեցին իր արժէքներով եւ ուսուցումներով ներկայութիւն պէտք է դառնայ հայ դպրոցէն ներս։ Ընդգծելով հայ դպրոցին առաքելութիւնը՝ Վեհափառ Հայրապետը կարեւորութեամբ նշեց, որ հայ դպրոցը միայն գիտութիւն ու ծանօթութիւն ջամբող կրթարան մը չէ, այլ հայուն մէջ քրիստոնեայ հայը կերտող առաքելութիւն է ան։ Հետեւաբար, այսօր մենք կոչուած ենք մեր թեմերէն ներս, մեր կրօնական ու ազգային իշխանութեանց հետ միասին, մտածել ու ծրագրել, թէ ինչպէ՞ս կարելի է հայ դպրոցը դարձնել կեդրոն մը, ուր, հայ աշակերտին կազմաւորման ճամբով, կը պահպանուին մեր աւանդութիւնները եւ մեր բարոյական ու հոգեւոր արժէքները։

4) Իր պատգամի չորրորդ բաժինը Հայրապետը յատուկ կերպով տրամադրած էր երիտասարդութեան։ Ան հաստատեց, որ մեր բոլոր թեմերուն ու կազմակերպութիւններուն օրակարգերուն վրայ երիտասարդութիւնը յատուկ ուշադրութեան ու խնամքի առարկայ պէտք է դառնայ։ Հայրապետը մեր թեմերու ու կազմակերպութիւններու ուսերուն վրայ դրաւ երիտասարդները ներառելու մեր եկեղեցական, ազգային թէ միութենական կեանքին մէջ, նոյնիսկ ղեկավարութեան մակարդակներով։ Ինչպէս յաճախ շեշտած ու յիշեցուցած է Նորին Ս. Օծութիւնը, անգամ մը եւս նշեց, թէ երիտասարդները չեն կրնար լուր կերպով հետեւիլ մեզի. անոնք ըսելիք եւ ընելիք ունին մեր հաւաքական կեանքին մէջ։

5) Անցնող տարիներուն, Սուրիոյ ու Լիբանանի հայ համայնքները յատկապէս Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան ընկերային ծառայութեան առանցքը դարձան։ Մեր կարելիութեան սահմաններէն ներս, համազգային մաշտապով, հանգանակութիւններ կազմակերպեցինք՝ գործնապէս զօրակցելու մեր երկու համայնքներուն եւ պիտի շարունակենք մեր գործնական զօրակցութիւնը արտայայտել անոնց։ Խօսելով զօրակցութեան մասին՝ Նորին Ս. Օծութիւնը ընդգծեց, թէ զայն միայն տնտեսական դիտանկիւնէն պէտք չէ դիտել. զօրակցութիւնը շա՜տ աւելի լայն հասկացողութիւն ու ըմբռնում ունի։ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը, ուր որ կարիք կայ օժանդակութեան, աջակցութեան կամ զօրակցութեան, հայութիւնը դիտելով իբրեւ մէկ ամբողջութիւն, պիտի մեր կարելին կատարենք հասնելու համար մեր ժողովուրդի բոլոր կարիքներուն եւ սա սովորական իմաստով օժանդակութիւն չէ, այլ մեր ժողովուրդին հետ ըլլալ է, մեր ժողովուրդին ցաւակից ըլլալ է եւ անոնց ցաւերուն՝ ցաւակից. այլ խօսքով նոյնանալ է մեր ժողովուրդին։ Այսպէ՛ս ըրաւ Քրիստոս եւ այս պատգամը կ՚ուղղէ մեզի այսօր, նոյնանալ մեր ժողովուրդին տագնապներուն, սպասումներուն ու կարիքներուն։

6) Խօսելով Սփիւռքի վերակազմակերպման հրամայականին մասին՝ Արամ Ա. Վեհափառ Հայրապետը խոր մտահոգութեամբ յայտնեց Սփիւռքին հիմնովին փոխուած ըլլալու պարագան։ Ան ըսաւ, թէ Սփիւռքը սկսած է ծաւալիլ, գունաթափիլ եւ նոյնիսկ նահանջել։ Սրբազնագոյն Կաթողիկոսը իր 2022 տարուան Հայրապետական հռչակագիրին մէջ կարեւորութեամբ շեշտած է, որ այլեւս մենք չենք կրնար եւ իրաւունքը չունինք Սփիւռքը ձգելու իր ներկայ վիճակին մէջ։ Անդրադառնալով այսօրուան մեր իրականութեան՝ ան յայտնեց, որ կ՚ապրինք համաշխարհայնացած աշխարհի մը մէջ, նախկինէն տարբեր պայմաններով ու տարբեր մարտարաւէրներով. հետեւաբար, այս բոլորին դիմաց Սփիւռքը կոչուած է ինքզինք վերաքննելու, վերաճանչնալու՝ պահելով մեր եկեղեցւոյ ու ազգին հիմնական արժէքները, որոնք հայուն մէջ հայը կը կազմաւորեն, հայու ինքնութիւնը կը պահեն։ Ահա թէ ինչու մեր բոլոր թեմերը, առաջնորդ սրբազաններու ու ազգային իշխանութեանց առաջնորդութեամբ եւ մեր քոյր կազմակերպութիւններու մասնակցութեամբ, կոչուած են ինքնաքննութեան ու ինքնարժեւորումի ընթացքի մէջ մտնելու, որպէսզի կարելի ըլլայ մեր գաղութներուն աշխուժացում ու կենսաւորութիւն տալ եւ զանոնք դարձնել աւելի մասնակից մեր եկեղեցւոյ ու մեր ազգի կեանքին։

7) Իր պատգամի վերջին կէտով Հայրապետը անդրադարձաւ մեր սիրելի հայրենիքին` Հայաստանին։ Ան յիշեցուց, թէ երբ Հայաստանը իր անկախութիւնը վերագտաւ, Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը, իր թեմերով, օժանդակեց անոր եւ գործնապէս մասնակից դարձաւ անոր հզօրացման։ Անցնող շուրջ 32 տարիներու ընթացքին, զանազան կերպերով, Կաթողիկոսարանը ու մեր թեմերը այլազան ծրագիրներ իրագործեցին Հայաստանի ու Արցախի մէջ եւ պիտի շարունակենք իրագործել, որովհետեւ Հայաստանի հզօրացումը Սփիւռքի հզօրացումն է եւ Սփիւռքի հզօրացումը՝ Հայաստանին։ Հայրապետը ըսաւ, որ Ազգային Ընդհանուր Ժողովին ընթացքին մեր պատգամին մէջ շեշտեցինք, Հայաստան-Արցախ-Սփիւռք եռամիութիւնը լոզունգ չէ ու պէտք չէ ըլլայ. զայն անհրաժեշտ է գործնապէս արտայայտել։ Սակայն, բոլորս քաջ գիտենք, թէ Հայաստանը շրջապատուած է ներքին ու արտաքին դժուարութիւններով, ներքին բեւեռացումներով ու արտաքին տագնապներով. այս ուղղութեամբ մենք, իբրեւ Սփիւռք եւ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւն, ըսելիք եւ ընելիք ունինք։ Արցախի անկախութեան պաշտպանութիւնը համահայկական մտահոգութիւն է, կոչ է, մարտահրաւէր է։ Հայաստանի անվտանգութեան, ամբողջականութեան անկախութեան պաշտպանութիւնը երբեք չի կրնար վիճելի դառնալ, երբեք չի կրնար սակարկութեան նիւթ ըլլալ. սա համահայկական մտահոգութիւն մըն է եւ մտահոգութենէ աւելի կեցուածք պէտք է ըլլայ։ Մեր Ս. Աթոռը, իր Վեհափառ Հայրապետով, իր տեսակէտներուն ու կեցուածքներուն մէջ միշտ եղած է յստա՛կ. ո՛չ երկդիմի, ո՛չ վախկոտ, ո՛չ ալ լպրծուն, որովհետեւ մեր կեցուածքները իրենց մղումը ստացած են ու կը ստանան մեր հայրենիքին, մեր եկեղեցւոյ, մեր ազգի գերագոյն ու ընդհանրական շահերէն ու իտէալներէն։

Վերջապէս, իր պատգամի աւարտին, Վեհափառ Հայրապետը ըսաւ. «Ահաւասիկ հակիրճ գիծերով հաշուետուութիւնը Ազգային Ընդհանուր Ժողովին ձեզի՛, մեր ժողովուրդի սիրեցեալ զաւակներ։ Դուք էք մեր հզօրութեան աղբիւրը, դուք էք մեր հպարտութիւնը, դուք էք մեր ուրախութիւնը։ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան հզօրութեան աղբիւրը ո՛չ Կաթողիկոսարանի շէնքերն են եւ ո՛չ ալ նիւթական գանձերն են. մեր հպարտութեան աղբիւրը դուք էք, մեր հոգեւորականներն են եւ բոլոր անոնք, որոնք, կոչումի գիտակցութեամբ, մեր եկեղեցին ժողովուրդին կը տանին։ Հոս է մեր հզօրութեան, ուրախութեան ու հպարտութեան աղբիւրը, հոս կը կայանայ նաեւ մեր առաքելութիւնը, որուն մաս կը կազմենք բոլորս»։ Այս առիթով Հայրապետը իր բարձր գնահատանքը յայտնեց մեր բոլոր թեմերուն, առաջնորդ սրբազաններուն, հոգեւորականաց դասուն, ազգային իշխանութիւններուն, մեր բարերարներուն ու բարեկամներուն, մեր բոլոր կառոյցներուն, մեր համայնքներէն ներս գործող բոլոր կազմակերպութիւններուն եւ բոլոր անոնց, որոնք ո՛չ թէ խօսքով, այլ գործով, ծառայութեամբ մասնակից դարձան ու պիտի դառնան, վստահաբար, մեր հաւաքական առաքելութեան եւ մենք Աստուծոյ օրհնութեամբ եւ առաջնորդութեամբ պիտի շարունակենք Աստուծոյ ու մեր ժողովուրդին կողմէ մեզի վստահուած մեր սրբազան առաքելութիւնը իրագործել ի փառս Աստուծոյ, ի պանծացումն հայ եկեղեցւոյ եւ ի հզօրացում մեր հայրենիքին ու ժողովրդեան։