«Էրմէնի Հապէր».- Թուրքիոյ մէջ սուլթանութեան ու խալիֆայութեան վերացումէն ետք, 1924-ին օսմանեան սուլթանական գերդաստանի բոլոր անդամները աքսորուեցան երկրէն: Աքսորուածներու կարգին էին նաեւ պատմութեան մէջ «կարմիր (արիւնարբու) սուլթան» անունով յայտնի Օսմանեան սուլթան Ապտուլ Համիտ 2-րդի (1876-1909թթ.) ընտանիքին անդամները:
Ապտուլ Համիտի աւագ որդին՝ Մեհմետ Սելիմ էֆենտին Օսմանեան Թուրքիա վերադառնալու մտադրութեամբ բնակութիւն կը հաստատէ Սուրիոյ Հալէպ քաղաքը: Սակայն Անգարայի կառավարութիւնը բողոքի նամակ յղելով Ֆրանսային, որ այդ ժամանակ վերահսկողութեան տակ առած էր Սուրիան, կը պահանջէ Սելիմ էֆենտին վտարել այդ երկրէն:
«Turkiye Gazetesi» թերթի թըղթակից Էքրեմ Բուղրայ Էքինճին, իր սիւնակին մէջ անդրադարձած է Ապտուլ Համիտի ընտանիքին հետագայ ճակատագրին, ներկայացնելով նաեւ սուլթանի աւագ որդւոյն կեանքի մայրամուտին օգնութեան ձեռք մեկնած հայ մարդուն դրուագը, որ բախտորոշիչ դեր ունեցած է անոր համար:
Եւ այդպէս, Սուրիայէն Պէյրութ տեղափոխուելէն ետք, սուլթանի որդին մեծ զրկանքներ կրած է՝ նոյնիսկ չկարենալով վճարել տան վարձքը:
Տան սեփականատէրը հայ ըլլալով, մինչեւ անոր կեանքին վերջը՝ 1937թ. տան վարձքին գումարը չէ պահանջած:
Լրագրողը, սակայն, մանրամասնութիւններ չէ արձանագրած լիբանանահայուն մասին, չէ յիշած անոր անունն անգամ:
Աւելցնենք, որ նոյնիսկ ըստ թուրք պատմաբաններու, Սելիմ էֆենտիին հօր՝ Ապտուլ Համիտ 2-րդի օրօք Օսմանեան Թուրքիոյ մէջ կոտորուած է շուրջ 300.000 հայ:
Յունաստանի նախկին վարչապետը՝ խօսելով Թուրքիոյ մասին կþըսէ. «Ծովահէնների հետ հնարաւոր չէ բանակցութիւններ վարել»։