Սուր­իոյ նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րով պի­տի ուր­ուագծ­ուի Սուր­իոյ յա­ռա­ջի­կայ տա­րի­նե­րու քա­ղա­քա­կան ու­ղե­գի­ծը, ժո­ղո­վուր­դին, նե­րառ­եալ փոք­րա­մաս­նու­թիւն­նե­րուն, գո­յու­թե­նա­կան գրա­ւա­կան­նե­րը պի­տի ամ­րապնդ­ուին, յատ­կա­պէս երկ­րի աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ներ­կայ իրա­վի­ճա­կին, շր­ջա­փա­կու­մին, ինչ­պէս նա­եւ պա­տե­րազ­մի իբ­րեւ հե­տե­ւանք թշ­նա­մի ու­ժե­րու Սուր­իա թա­փան­ցու­մին լոյ­սին տակ: Նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թիւն­նե­րու մաս­նակ­ցու­թիւնը բո­լոր ժա­մա­նակ­նե­րէ աւե­լի կա­րե­ւոր կը հա­մար­ուի այս փու­լին: Ուս­տի կա­տա­րենք մեր քա­ղա­քաց­ի­ա­կան պար­տա­ւո­րու­թիւնը, մաս­նակ­ցինք ընտ­րու­թեան եւ քու­է­ար­կենք ի նպաստ Սուր­իոյ ներ­կայ նա­խա­գահ Պաշ­շար Հա­ֆէզ ալ Ասա­տին, որով­հե­տեւ.

-Նա­խա­գա­հը խի­զա­խօ­րէն յաղ­թա­հա­րեց երկ­րին դի­մագ­րա­ւած բո­լոր դժ­ուա­րու­թիւն­նե­րը. քա­ղա­քա­կան, տն­տե­սա­կան, պա­տե­րազ­մա­կան տա­րաբ­նոյթ ճն­շում­նե­րուն դէմ դնե­լով ետ մղեց երկ­րի գո­յու­թե­նա­կան սպառ­նա­լիքն ու ահա­բեկ­չա­կան ար­հա­ւիրք­նե­րը:

-Հա­կա­ռակ տն­տե­սա­կան ան­նա­խա­դէպ շր­ջա­փա­կու­մին, ամէն ջանք ի գործ դրաւ տն­տե­սու­թիւնը փլու­զու­մէն փր­կե­լու եւ երի­տա­սարդ մար­դու­ժի աշ­խա­տան­քը քա­ջա­լե­րե­լու:

-Եղաւ Հայ Դա­տի զօ­րա­կից եւ հայ ժո­ղո­վուր­դի ան­կեղծ բա­րե­կամ: Իր նա­խա­գա­հու­թեան օրով Սուր­իոյ խորհր­դա­րա­նը ճանչ­ցաւ Հա­յոց Ցե­ղաս­պա­նու­թիւնը, Ցե­ղաս­պա­նու­թեան նիւ­թը նե­րառ­ուե­ցաւ Սուր­իոյ պե­տա­կան դա­սա­գիր­քե­րու մէջ:

-Նա­խա­գա­հին ան­մի­ջա­կան օժան­դա­կու­թեամբ Սուր­իոյ տար­բեր նա­հանգ­նե­րու մէջ վե­րա­նո­րոգ­ուե­ցան պա­տե­րազ­մէն վնաս­ուած եկե­ղե­ցի­ներ, մզ­կիթ­ներ, մշա­կու­թա­յին ու բա­րե­սի­րա­կան կա­ռոյց­ներ: Այլ խօս­քով՝ Սուր­իոյ վե­րա­կանգ­նու­մը ըն­թացք առաւ բազ­մաբ­նոյթ դժ­ուա­րու­թիւն­նե­րու լոյ­սին տակ:

 -Հա­յաս­տան-Սուր­իա յա­րա­բե­րու­թիւն­նե­րը եղան բնա­կա­նոն եւ բա­րե­կա­մա­կան:

-Սուր­իոյ երի­տա­սարդ նա­խա­գա­հը եղաւ նո­րա­րա­րու­թեան ջա­հա­կիր. ան կրօն­նե­րու եւ քա­ղաքակր­թու­թիւն­նե­րու խա­ղաղ գո­յակ­ցու­թեան քա­ջա­լեր հան­դի­սա­ցաւ:

-Թի­կունք կանգ­նե­լով ժո­ղո­վուր­դին եւ սուր­ի­ա­կան բա­նա­կին, Սուր­ի­ան աս­տի­ճա­նա­բար դուրս բե­րաւ պա­տե­րազ­մա­կան քա­ո­սէն ու աշ­խա­տան­քի մղեց ժո­ղո­վուր­դը՝ ոչ միայն լա­ւա­տե­սու­թեամբ, այլ մա­նա­ւանդ աշ­խա­տան­քով յաղ­թա­հա­րե­լու թշ­նա­մի ու­ժե­րու սադ­րանք­նե­րը եւ երկ­րէն վա­նե­լու բո­լոր օտար ու­ժե­րը: