Մտածող
աչքերուդ մէջ
ցոյց տուր ինծի խոտի սիրտը՝
յաւերժական այդ կանաչը,
որու լոյսին՝
ես կրնամ զրուցել քեզի հետ
մինչեւ իսկ ծովու ալիքներուն լեզուով,
աւազի հատիկներուն կախարդական
ջերմութեամբ։
Եւ փայփայել
ամպանման քու ափերով՝
տիեզերքի ծայրամասին
աստղերու համաստեղութեան այն փունջը,
իմ սրտի մշուշին մէջ ծաղկած
կարմի՜ր-կարմի՜ր բալենիներուն…
ԸՆԿԵՐՈՋՍ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ
Ապրիմ-մեռնիմ ծաղիկին շուրջ՝
սուտէն կը մահանար.
Կը հաւատայինք.
Կը յուղարկաւորէինք.
կ’արտասուէինք.
դամբանական կը կարդայինք.
Կը ցաւակցէինք.
սուտէն կը թաղէինք.
յետոյ շիրիմին շուրջ հաւաքուած՝
միաբերան կ’ըսէինք.
– օ՜, մանկութեան մեր ընկեր,
երանի թէ անժամանակ մահդ ալ,
Ապրիմ-մեռնիմ ծաղիկին շուրջ յօրինուած՝
Կեանքի մեր խաղը մնար…
(Բառերու լոյսը)
ՀՕՐՍ ՀԱՄԲՈՅՐԸ
Այն տարիներուն,
երբ հեռաւոր երկիրներէ
աշխատանքէ տուն կու գայի,
ապա կրկին դուրս մեկնելու՝
դողդղացող շրթներով
կը համբուրէր հայրս զիս։
Իր շրթներուն
այրող դողը այտերուս՝
անվերծանելի մեհենագրի պէս
առեղծուած կը մնար։
Իսկ երբ մահացաւ,
ամբողջ գիշեր մը
մոմի դողդոջ նշոյլին տակ,
իր ցուրտ ափերը համբուրող շրթներս
չդադրեցան դողալէ …
(Թրթիռներ )
ՓՈՔՐԻԿ ՏՂԱՆ
Յափշտակուած
Կը դիտէ
ճակատ մեկնող զինուորներու շարքերը.
Կը կարծէ, թէ
Ինք ալ կը վերադառնայ
անոնց հետ
ու վերստին
կը շխկրտան
պատերազմի իր խաղալիքները։
Փանոս Ճերանեան