Թուրք-ատրպէյճանական աճապարանքը Արցախի բռնագրաւուած Վարանդա քաղաքին մէջ օդակայանի բացման, Շուշին թրքական մշակոյթի կեդրոնի վերածման կ’ընկերակցի 9 Նոյեմբերի նախօրէին Թուրքիոյ նախագահին կողմէ հայ-թրքական յարաբերութիւններու մերձեցման ծանօթ նախապայմանին կրկնումով, միւս կողմէ Ատրպէյճանի նախագահին կողմէ Հայաստանին վրայ յաւելեալ ճնշումի բանեցումով՝ պատժամիջոցներ, հայ գերիներու ահաբեկիչ անուանում… եւ այլն:
Թուրքիոյ նախագահին խօսքով, եթէ Հայաստան Ատրպէյճանի հետ յարաբերութիւնները կարգաւորելու անկեղծ կամք դրսեւորէ, Թուրքիոյ հետ յարաբերութիւններու կարգաւորման որեւէ խոչընդոտ չի մնար:
Սահմաններու երկուստէք ճանաչման գծով Էրտողանի նախապայմանը միայն Ատրպէյճանին չ’առնչուիր, այլեւ՝ Թուրքիոյ մտավախութիւններուն: Մինչեւ Հայաստան պաշտօնապէս չճանչնայ այդ երկիրներուն հետ իր սահմանները, այդ սահմանները եւ նշեալ երկիրներու տարածքային ամբողջականութիւնը օրինական չեն համարուիր:
Ի զուր չէ, որ Ալիեւ հապճեպով բռնագրաւուած Արցախի տարածքներուն մէջ կը կառուցէ օդակայաններ, ճամբաներ, կամուրջներ, նորոգելու պատրուակով կը փոխէ եկեղեցիներու դիմագիծը, քանդել կու տայ հայկական մշակութային կոթողներ եւ այլն: Այս բոլորը՝ Արցախի հայկական դիմագիծին կարելի եղած փութով ոչնչացման նպատակով, նախքան 9 Նոյեմբերի ստորագրութիւնը գետնի վրայ իրականութիւններ փոխելու եւ հայկական կողմին զիջումներ պարտադրելու:
Թուրքիոյ եւ Ատրպէյճանի նախագահները փաստօրէն կը հաստատեն, որ միայն Հայաստանի ստորագրութիւնը ստանալու պարագային կարելի կ’ըլլայ այդ հողերուն ոչ-հայկական ըլլալը հաստատել ու գրաւել Արցախը, աւելին՝ հաստատել Կարսի դաշնագրին օրինականութիւնը՝ Հայաստանի պաշտօնական ստորագրութեամբ, վերջնականապէս խլելով Հայաստանի տարածքներուն՝ Արցախի, Նախիջեւանի, Կարսի ու Արարատի տիրանալու իրաւունքը, Կարսի 100-ամեայ պայմանագրութեան ժամկէտի աւարտին:
Վերլուծաբաններ այլ պատճառներ ալ կը ներկայացնեն Հայաստանի պարտութենէն ետք Հարաւային Կովկասի մէջ Թուրքիոյ դերակատարութեան աշխուժացման վերաբերեալ:
Պատահական չէ, որ Թուրքիոյ նախագահը ամէն պատեհ առիթի կը յիշեցնէ, որ իր երկրին աջակցութիւնը Ատրպէյճանին վճռորոշ դեր ունեցած է Ատրպէյճանի յաղթանակին մէջ: Թուրքիան կը ձգտի ստանալ յաղթանակի դափնիները՝ նախ Ատրպէյճանը ամբողջականօրէն իրմէ կախեալ պահելով, ապա նաեւ Հարաւային Կովկասը՝ այնտեղ աստիճանաբար տկարացնելով ռուսական ազդեցութիւնը: Այս է պատճառը նաեւ, որ Թուրքիան Արցախի հարցի լուծման եւ Զանգեզուրի միջանցքի ձեռքբերման համար 3+3 ձեւաչափը կը ձգտի իրականացնել, նախ՝ ետ մղելու ԵԱՀԿ Մինսքի դերակատարութիւնը Արցախի հարցի կարգաւորման մէջ, երկրորդ՝ այս ձեւաչափով երթուղիներու թուրք-ատրպէյճանական բեմագրութիւնը իրականացած տեսնելու: Այսինքն՝ Թուրքիոյ Նախիջեւանի եւ Սիւնիքի ճամբով Ատրպէյճան հասնելու եւ փանթուրքական հեռահար ծրագիրներու ճամբան բանալով:
Թրքական այս յաւակնութիւնները բնականաբար կրնան խորացնել տարածաշրջանի ուժերու հակադրութիւնը: Իրանը, զորօրինակ, համաձայն ըլլալով 3+3 ձեւաչափին, դէմ է Զանգեզուրի միջանցքի բացումին, որովհետեւ թուրք-ատրպէյճանական գործօնի աշխուժացումը պիտի տկարացնէ Իրանի ազդեցութիւնը:
Ռուսական կողմը եւս, որոշ տեղեր միանալով մէկտեղ թուրք-ատըրպէյճանական գործօնին, զգուշութեամբ կը վերաբերի Թուրքիոյ Հարաւային Կովկաս թափանցումին՝ հայ-ռուսական գործակցութիւնը խորացնելու հակակշռումով:
Մինչդեռ Վրաստան այնքան ալ համաձայն չի թուիր ըլլալ այս ձեւաչափին, նկատի ունենալով Ռուսիոյ հետ իր տարակարծութիւնները: Թուրքիան սակայն կը փորձէ լծակներ որոնել համոզելու Վրաստանը եւս:
3+3՝ Հայաստան, Վրաստան, Ատրպէյճան + Թուրքիա, Ռուսիա, Իրան ձեւաչափէն դուրս կը մնայ Արեւմուտքը: Ուստի Հայաստան թուրք-ատրպէյճանական սպառնալիքներուն դէմ տեղի տալու փոխարէն ամէն ջանք ի գործ դնելու է արեւմուտքի դերակատարութիւնը եւս պահելու եւ Իրան-Ռուսիա-Հայաստան գործակցութիւնը ամրապնդելու, միաժամանակ խօսելով այս հարցերու քննարկման մէջ Արցախի ներգրաւման ու Արցախի կարգավիճակին մասին:
Այլապէս 9 Նոյեմբերին ճամբաներու ապաշրջափակման պիտակին տակ ստորագրուելիք պայմանագրութիւնը ոչ միայն Հայաստանը պիտի չփրկէ զինք շրջափակող երկիրներու ազդեցութենէն, այլեւ անոնց լարած ծուղակին մէջ պիտի գլորէ զայն վերջնականօրէն: